Bu maceraya atılış hikayelerimizi biliyorsunuz. Defterimin arasında Kasım başında SW İstanbul Asansör Konuşması (Fikrinizin özünü en kısa sürede karşı tarafa aktarmak) için yazdığım metni bulunca, filmi tanışma sahnesinden az daha ileri alalım dedik, ve işte huzurlarınızda 1 dakikada Zımbırtı Kütüphanesi:
Hangimizin evinde senede bir kez kullandığımız eşyalar bir kenarda tozlanmıyor ki? Ya da bu karmaşaya katılmamak için kullan at ürünlere yönelerek yükümüzü çevreye boşaltıyoruz. Sık sık şehir değiştiren öğrenci ve çalışanlar içinse, satın alıp, taşınırken atmak sık rastlanır bir davranışa dönüşüyor.
Zımbırtı kütüphanesi, çeşitli sosyal platformlar ile birleşerek her zaman elimizin altında bulunmasına gerek olmayan zımbırtıları ödünç alabilmenizi sağlıyor. Facebook üzerinden arkadaşınızın zımbırtı çantasını görebiliyor ve nadiren kullanacağınız matkabı ya da parti için tabakları satın almak yerine ödünç alıyorsunuz. Mahallelerdeki zımbırtı evlerine evinizde yer tutan eşyaları bağışlayarak evdeki dağınıklıktan kurtuluyor ve mahalle ruhuna katkıda bulunıyorsunuz.
Zımbırtı kütüphanesi, insanları, ihtiyaçları çevresinde buluşturarak güvenilir ve sürdürülebilir bir toplum yaratıyor ve çevreye katkıda bulunuyor.
Benim adım Ayşe Gökçe Bor ve İsveç’te Etkileşim Tasarımı okuyorum. Sürdürülebilir bir toplum yaratmada bir adım olan bu projeyi hayata geçirmeme yardımcı olacak takım arkadaşları ve destekçiler arıyorum. Görüşmek dileğiyle.
O heyecanla yazdığım metne ne kadar sadık kaldığımı burada 1:00:16dan itibaren izleyebilirsiniz. (Hemen öncesinde de Aysu’nun tam olarak yazdıklarını söylemeyi başardığı asansör konuşmasını bulabilirsiniz)
So, what do you think ?